In veel Nederlandse relaties sluimert een probleem dat zelden direct wordt uitgesproken: emotionele afstand.
Partners wonen samen, delen het huishouden en plannen vakanties, maar missen toch een gevoel van echte verbondenheid.
Het zijn vaak de stiltes aan de eettafel, het scrollen op de bank zonder woorden of het gevoel dat gesprekken alleen nog over praktische zaken gaan.
Relatietherapeuten zien dit steeds vaker terug in hun praktijk. Vooral stellen tussen de 30 en 60 jaar geven aan dat ze zich eenzaam kunnen voelen binnen hun relatie.
Niet vanwege ruzie of vreemdgaan, maar door het gebrek aan verdieping. Één van de meest gehoorde uitspraken is: “We zijn meer huisgenoten geworden dan geliefden.”
Vooral vrouwen geven in gesprekken met Opulenz aan dat ze behoefte hebben aan meer emotionele openheid. Niet per se aan bloemen of diners, maar aan echte aandacht.
Een partner die oprecht vraagt hoe het gaat en zich kwetsbaar durft op te stellen.
Mannen aan de andere kant zeggen vaak dat ze dachten dat alles goed ging en beseffen pas later dat er iets mis was. Het ontbreken van signalen betekent voor hen meestal dat er geen probleem is.
Volgens relatiedeskundigen ligt de oplossing niet in grote veranderingen. Juist kleine gebaren: even je telefoon wegleggen, een wandeling maken, écht luisteren, kunnen het verschil maken.
In onze samenleving waar presteren en tijdsdruk de boventoon voeren, lijkt oprechte aandacht schaars geworden. Toch is het precies dat wat veel relaties nieuw leven in kan blazen.